اگر به خانه ی من می آیی یک کتاب بیاور تا با آن روشن کنم شبهای تاریک افکارم را... "پونه شاهی"
اگر به خانه ی من می آیی یک کتاب بیاور تا با آن روشن کنم شبهای تاریک افکارم را... "پونه شاهی"
Photo by: pooneh.shahi
ما به همه چیز عادت می کنیم، به درد، به خیانت، به خشونت، به جنگ، به تحریم، به همه چیز.
زمانی متوجه این مسئله شدم که دیدم دیگر در برابر زن یا مردی که در زباله های زندگی می گشتند دنبال تکه ای نان، کارتنی برای خواب، لباس پاره ای برای تن پوش ، من مثل سابق بغض نکردم و تا ساعت ها اشک نریختم . کم کم طوری شد که انگاری جزو بک گراند خیابانند و باید این صحنه ها باشد و من هم بی توجه مثل بقیه سرم فقط به زندگی خودم باشد و آن ته ته قلبم یواشکی خدا را شکر کنم که سقفی بالای سرم است و نانی در سفره ام.
ما به همه چیزعادت می کنیم، طوری که حس می کنیم به قول کورت ونه گات « رسم روزگار این چنین است»
#پونه_شاهی
حصار_بوژان
pooneh
سهشنبه 15 آبان 1397 ساعت 10:49
ما به همه چیز عادت می کنیم...
درود عالی و بسیار غم انگیز
دعوتی گلم
ممنونم عزیز دلید
سلام
امید وارم خوب وخوش باشید وتا می توانید مثل پروانه دور مادر بچرخید .
راستش من تا 97/9/12 که در بیمارستان امام رضا بمن گفتند خدا صبر بده نمی دانستم از دست دادن مادر یعنی چه ؟
پس تا توان دارید به این مهم همت گمارید.
موفق باشید
سلام و درود
متاسف شدم واقعا خداوند رحتشون کنه و صبر به شما و باز ماندگان عطا کنه
من حتی از تصورش هم حالم بد می شه