"شهر کتاب "

Photo by:Pooneh.Shahi

شهر کتاب  ، شهری ست که در آن   تو سکوت می کنی و کتاب با تو حرف می زند .

گاهی حتی سوالهایی که فکرش را هم نکرده ای جوابش را می گیری .

گاهی مسافری می شوی در کشوری غریب ، گاهی  با قهرمان داستان گریه می کنی ، گاهی خنده ، گاهی  با قهرمان داستان زندانی می شوی  ، گاهی آزاد ، گاهی داستان قهرمانی ندارد و سرشار از آدمهایی ست شبیه خودت که نه قهرمانند ، نه ضد قهرمان .

شهر کتاب،  تو را بر می دارد و با خود به درون داستانها می کشد و سوار بر بال خیال و تصویر سازی قدم به قدم با کتاب زندگی می کنی .

#پونه_شاهی 

#شهر_کتاب_پرنیان

پ.ن: تصویر قسمتی از دیوار کتابفروشی پرنیان  واقع در بلوار فضل جنب پلیس +10 هستش که  نقاشی روی دیوار توسط دانشجویان  هنر کشیده شده 

 یک خبر هم براتون دارم مجموعه داستانهای کوتاهی که نوشتم در واقع اولین کتاب من به نام " درخونگاه" بالاخره چاپ شد

بزودی اطلاعات بیشتر رو در اختیارتون میذارم 

" تعطیل موقت "

" گاهی وقتی برای خودت"

"گاهی وقتی برای خودت"

------------------

من زنی بودم که تمام وقتم را صرف دیگران می کردم در واقع خودم  را فراموش کرده بودم و حتی  اولویت آخر هم نبودم .

 تمام مدت فکر و ذکرم این بود که همسرم چه می خواهد فرزندم چه دوست دارد مادر و پدرم چه نیازی دارند . 

اینها همگی خوب است حتی خیلی هم خوب است ولی روزی به خودم آمدم دیدم من هیچ وقتی را برای خودم اختصاص نداده ام تمام قرارهایم را با دوستان و همدوره های دانشگاهی بخاطر خانواده ام لغو کرده  بودم  . 

 من که اهل کتاب و کتابخانه بودم  سالها بود که به کتابخانه نرفته بودم وآخرین کتابی را که خوانده بودم مربوط به 10 سال قبل بود . 

احساس روزمرگی به من دست داده بود و روز به روز بیشتر در خودم فرو می رفتم و این تغییر در زندگی من تاثیر زیادی گذاشته بود . همه چیز عالی بود تمیزی و نظم خانه و رسیدگی به تک تک افراد خانواده اینها باید حس خوبی را در من ایجاد می کرد ولی متاسفانه اینگونه نبود حس خوبی نداشتم . اولین کسی که پی برد همسرم بود . 

یک شب بعد از خوابیدن بچه ها در حالی که داشت کتابی را می خواند و من پبراهنش را اتو می زدم صدایم زدو گفت بیا کمی حرف بزنیم  . 

گفتم دستم بند است و باید پیراهنش را اتو بزنم . 

گفت :پیراهن رو لطفا" ول کن حرفهاو کارهای مهمتری از اتو زدن داریم .

گفتم : مثلا چه کاری . 

گفت: مثلا حرف زدن در مورد تو.

با تعجب نگاهش کردم و بعد اتورا خاموش کردم و رفتم روبرویش نشستم هنوز ننشسته بودم که نیم خیز شدم بروم .

گفت : کجا

گفتم : برم دوتا چایی بریزم .

گفت : بشین من می ریزم .

چایی ها با دو تیکه کیک که بعد از ظهر پخته بودم  سر میز آمد  .

 همسرم در حالیکه به پشتی کاناپه تکیه می دادگفت : کیکم اوردم که دیگه بهانه ای نباشه .

خندیدم گفتم : خوب کاری کردی .

حالا که روبرویش نشسته ام می بینم خیلی وقت است اینگونه دونفری در مورد من حرف نزده ایم .

همسرم گفت : من   تمام این سالها شاهد این بودم که تو از صبح که بلند می شی تا شب که می خوابی  مدام دنبال برآوردن خواسته های من و بچه ها و پدر و مادرامونی  این خیلی خوبه ولی تو خسته شدی .اینو خودت نمی فهمی اون شور و حال اول زندگیمون رو در تو نمی بینم . من در این مورد خیلی فکر کردم .  وقتی خوب دقت کردم دیدم همه ی ما بجز تو یه وقتهایی رو بخودمون اختصاص می دیم مثلا سارا و سینا بچه هامون وقتهایی رو به دوستاشون اختصاص میدن  یا با هم بیرون می رن یا کارهایی برای خودشون انجام میدن یا حتی من به دیدن دوستام میرم  استخر میرم کتابخونه میرم و جمعه ها هم کوه میرم . هر وقتم خواستم تو مشارکت کنی گفتی نه من باید بمونم ناهار درست کنم یا باید بمونم شام درست کنم .یا باید به بابا مامان سر بزنم . همه ی اینها با عث شده تو هیچ وقتی برای خودت نداشته باشی و این از درون تو رو خسته کرده . برای همین من با بچه ها صحبت کردم  قرار گذاشتیم از این به بعد   تو کارها ی خونه بهت کمک کنیم من هفته ای دو شب شام درست می کنم و سارا و سینا هم دو شب دیگه رو بعهده گرفتند پس بعد از ظهرای این روزها تو فرصت پیدا میکنی برای خودت وقت بذاری هر کاری دوست داشته باشی انجام بدی  . سارا و سینا هم گفتند جمعه ها رو خودشون غذا درست میکنند تو اگه دلت خواست جمعه ها با من بیای  بریم توچال تا جانپناه شیر پلا هم روحیه ات بهتر میشه هم من و تو ساعتهای بیشتری کنار هم خواهیم بود.

اشک شوق در چشمهایم جمع شده بود از اینکه همسرم و بچه هایم به من فکر کرده بودند نمی دانستم چه بگویم .

قطره اشکی روی گونه ام غلطید و گفتم:  خیلی ممنونم حالا که خودم هم فکر میکنم می بینم من به این وقت نیاز دارم . از تو و بچه ها ممنونم چقدر خوبه که به خواسته های من  فکر کردین . کارهای زیادی هست که باید انجام بدم  .

داد همسرم بلند شد که : بازم کار ...

خندیدم گفتم : منظورم کارهای خودم دیدن دوستام رفتن کتابخونه و اومدن کوه با تو .

خندید و گفت :  پس بفرما دهنتو شیرین کن که روزهای خوبتری پیش رو داریم .

#پونه_شاهی

پ.ن: 

1-پخش از رادیو در برنامه داستان راه شب با صدای آقای #پیام_بخشعلی  نویسنده #پونه_شاهی

2-عکس تصویر نوه ی خواهرم آرنیکا دختر کوچولوی موفرفری دوست داشتنی  

"پهلوانان هرگز نمی میرند"

 سوت هر قطار 

یعنی یادمان باشد 

پهلوانان هرگز نمی میرند 

***

بر روی تمام ریلها 

بگوش می رسد 

صدای دویدن تو

با مشعلی در دست 

ای روشنی بخش تمام ریلهای تاریک

روشنایی دستانت را به کدامین جهان بخشیدی؟؟؟

#پونه_شاهی

پ.ن: تنها قهرمان زنده ی قصه هامون بود خدا رحمتش کنه ریزعلی خواجوی  یا همون زبرعلی حاجوی مردی که بزرگ بود روحش شاد و قرین رحمت الهی 

"جزیره ای به نام زن"

مادرش معتقد بود زن مثل جزیره ای ست دور از هیاهو و شلوغی در دورترین و خوش آب و هواترین نقطه ی زمین که از یادها و نگاه ها دور مانده و آرام است .

آنقدر آرام که می تواند به غریقی که از طوفان سخت جان بدر برده و به جزیره رسیده زندگی و امید دوباره ببخشد.

ولی ملوک دوست دارد زنها پرنده باشند آزاد و رها ...

#پونه_شاهی

قسمتی از داستان کوتاه جزیره ای بنام زن

#نویسنده_پونه_شاهی

"نلرز کرمانشاه"

می لرزد تنم

وقتی که می لرزی کرمانشاه 

کورد میمیرد ولی نمی شود تسلیم

قصه اینگونه آغاز شد

شعر شد و پیچید:

آسمان تاریک بود 

که زمین لرزید 

عده ای خواب بودند

که عده ای در خواب 

جا ماندند

ماشینها 

را پر می کنیم

دل ها را خالی 

می زنیم به دشت 

دشت ذهاب 

یا می زنیم به پل 

سرپل ذهاب 

می زنیم به قصر 

قصری که شیرین نیست 

که فرهادش خاموش مانده 

مثل بیستونی که بی ستون مانده

نیست چیزی اینجا جز آوار

حجم بزرگ ویرانی 

هنوز هم 

امن ترین جای دنیاست 

آغوش مادران 

زیر آوار نوزاد در بغل 

زندگی جاریست 

ماشینها خالی می شود 

و دل ها پر 

پر می شود از رنج 

پر می شود از غم 

اندوه جاریست 

لبریز می شویم 

و 

سر می رویم از درد 

ملتی یتیم هستیم 

دست در دست هم 

به قول سیمین 

" دوباره می سازمت وطن 

اگر چه با خشت جان خویش"

هر چند 

که

آسمان بعضیها 

تاریک است 

 و روشن نخواهد شد

هر گز ، هرگز

آسمان آنانی که

بخواب زده اند خود را 

و نمی بینند رنج خلق را 

#پونه_ شاهی 

#زلزله_کرمانشاه_آبان_96

"زلزله های لعنتی"

مردم شهر هر کدام داستانی دارند خیلیها تا دهان باز کردند ،اصل داستان را بگویند

جای حرف خاک و سنگ پر کرد دهانشان را،هر کس داستانی دارد ،
اما داستان زن جور دیگری ست ، داستانی که زنده است و قهرمانانش مرده!
لابلای هر کتاب قهرمانی زیر آوار مانده .زن نمی داند که قهرمانش زیر آوار کدام کتاب جا مانده!!!

 #پونه_شاهی

#ایران #ایرانی #زلزله#کرمانشاه#سرپل ذهاب#

"کوک"

photo by : Pooneh.Shahi

کوک می زند هر روز

روز را به شب 

و شب را به روز 

پشت هر کوک

 خاطره  یی ست 

کوک باد روز و شب و خاطره  اش  ...

#پونه_شاهی 

20آبان 96

پ.ن:

من وقتی ظرف می شورم موقع شستن ظرفها به خیلی چیزها فکر میکنم  گاهی به خانواده ام گاهی به دوستام گاهی به قسطهام ،  با خودم فکر کردم قطعا " این شهروند عزیزمون هم موقع دوختن لحافتهای زیبا قطعا" بفکر فرو می ره شاید به کسی که دوستش داره فکر میکنه شاید به پدرو مادرش فکر میکنه شاید یه خاطره از کودکی رو مرور میکنه و شایدهم به قسطهاش و جور کردنش فکر میکنه برای همین اینو نوشتم به همین سادگی ...

" ماهی یا ماهیگیر"

Photo by:Pooneh.Shahi

زندگی کدام یک سخت تَر است ؟

ماهی یا ماهیگیر؟

اینکه صیاد باشی یا صید ؟

انسان در همه ی زمانها در این تردیدمی ماند .چه انسانهای صیادی دیدم که از سختی زندگی می نالیدند و چه بسیار انسانهایی 

دیدم که از سختی صید بودن می نالیدند.

براستی زندگی کدام یک سخت تَر است ؟؟؟

ماهی یا ماهیگیر؟؟؟

#پونه_شاهی

"شعری از جمال سوریا"

• pooneh.shahiPhoto by:Pooneh.Shahi
  
  
  Cemal Süreya
  -----------
  bir kadını ortadan ikiye böl…
  yarısı annedir,
  yarısı çocuk,
  yarısı sevgili
  yarısı aşk...
  duyanlar bunu bilmez,
  görenler anlamaz bunu!
  yarısı rivayettir,
  yarısı aşk…
  زنی دو نیم شده را پیدا کن
  نیمی مادر
  نیمی کودک
  نیمی دوست داشتن
  نیمی عشق
  آنان که درباره ی زن شنیده اند
  چیزی از آن نفهمیده اند 
  آنان که با زن بوده اند
  درک نکرده اند 
  نیمی از گفته ها روایت است
  و
  نیمی دیگر در تاریکی ست و پنهان ...
  ترجمه : پونه شاهی
•  شعر از : جمال سوریا