" روزمره گی "

باز صبح شد

 گریزی از رفتن نیست

 می آویزم بر رخت هایم 

 لاشه ی بد بوی بی جان فردا را   

تو غلط بودی ؛ و من  غلط تراز تو  اما

خط ممتد یست  این غلط تا ته_ ته دنیا

هر بار توبه کرم و توبه هم کرد من را

من  غلط بسیار کردم با خیال ات  اما

تو بی خیال من و من با خیال ات اما

بسته بود نقش  برتن ات

 بلوزی  صورتی ازجنس ساتن را

نقشه می کشم و نقشه می کشد من را

می کشم نقشه ی دکمه باز_ بلوز سا تن را   

محو می کند سیگاربا سیگار

 بلوز صورتی از جنس ساتن را

بوسه می زنم هر شب  به لب  سیگار سی بار

بوسه می زندبر گردن ام  طناب دار

جای بوسه هایت می روید  خار

باز صبح شد

 می رود این لاشه ی بد بوی  لاکردار

بگیرد باز دست یک روز دیگررا

کشاند تا شبی دیگر؛

 اتفاق   نبودن را  

شب می شود و

توبه ات از من هنوز باقی ست

تو دل_ تواب  تو؛

 جای" زن" هر جائی ست  

صدایی هست در دل ام اینک

صدای خود اتهامی های من

 در من :

مرگ

اتفاق قشنگی ست

 وقتی که در دنیا

 جایی برای نفس کشیدن نیست...

"پونه شاهی " 

24 خرداد93

+ لطفا  نقد ادبی حاشیه تو این شعر موقوف ممنونم